“Kada se usluga prevoza povezana sa uvozom dobara pruža poreskom obvezniku iz člana 12. Zakona o porezu na dodatu vrednost („Službeni glasnik RS”, br. 84/04, 86/04 − ispravka, 61/05, 61/07, 93/12, 108/13, 68/14 − dr. zakon, 142/14, 83/15, 108/16, 113/17 i 30/18, u daljem tekstu: Zakon), mestom prometa usluga smatra se mesto u kojem primalac usluga ima sedište ili stalnu poslovnu jedinicu ako se promet usluga vrši stalnoj poslovnoj jedinici koja se ne nalazi u mestu u kojem primalac usluga ima sedište, odnosno mesto u kojem primalac usluga ima prebivalište ili boravište. S tim u vezi, kada obveznik PDV pruža usluge prevoza dobara povezanih sa uvozom dobara poreskom obvezniku iz člana 12. Zakona sa sedištem u Republici Srbiji, pri čemu se licem koje vrši usluge prevoza smatra lice koje faktički vrši prevoz dobara, odnosno svako drugo lice koje se obavezalo da će izvršiti prevoz dobara, PDV se ne obračunava i ne plaća pod uslovom da je vrednost usluge prevoza sadržana u osnovici za obračun PDV pri uvozu dobara.

Uslugom prevoza povezanom sa uvozom dobara, u skladu sa članom 2. stav 4. tačka 1) Pravilnika o načinu i postupku ostvarivanja poreskih oslobođenja kod PDV sa pravom na odbitak prethodnog poreza („Službeni glasnik RS”, br. 120/12, 40/15, 82/15, 86/15, 11/16, 21/17, 48/18, 62/18, 104/18 i 16/19, u daljem tekstu: Pravilnik o poreskim oslobođenjima), smatra se usluga prevoza dobara koja se vrši na relaciji od mesta prvog utovara van Republike Srbije do prvog odredišta u Republici Srbiji iz člana 19. stav 3. Zakona (mesto koje je naznačeno u otpremnici ili drugom prevoznom dokumentu, a ako nije naznačeno, mesto prvog pretovara u Republici Srbiji), nezavisno od toga da li prevoz dobara vrši jedno ili više lica. Primera radi, kada uslugu prevoza od mesta prvog ugovara u inostranstvu do prvog odredišta u Republici Srbiji (mesto naznačeno u otpremnici) vrši više prevoznika tako što jedan prevoznik vrši uslugu prevoza od mesta prvog utovara u inostranstvu do granice sa Republikom Srbijom, a drugi od granice do prvog odredišta u Republici Srbiji, obveznik PDV − pružalac usluge prevoza dobara koji uslugu prevoza vrši od granice do prvog odredišta u Republici Srbiji poreskom obvezniku sa sedištem u Republici Srbiji, nije dužan da za predmetnu uslugu obračuna PDV pod uslovom da je usluga prevoza sadržana u osnovici za obračunavanje PDV za uvoz dobara, kao i da obveznik PDV − prevoznik poseduje dokument o izvršenoj usluzi prevoza (CMR, CIM, manifest i dr.) i račun ili drugi dokument koji služi kao račun, izdat u skladu sa Zakonom.

Prema tome, s obzirom da je za obračun i naplatu PDV pri uvozu dobara nadležan carinski organ koji sprovodi carinski postupak, kao i da nadležni carinski organ, u skladu sa Zakonom, u osnovicu za obračunavanje PDVza uvoz dobara uračunava i troškove prevoza dobara nastale do prvog odredišta u Republici Srbiji, obveznik PDV − prevoznik nema obavezu da u slučaju prevoza dobara koja se uvoze i za čiji uvoz postoji obaveza obračunavanja i plaćanja PDV, nastoji doći do saznanja da li je nadležni carinski organ pri utvrđivanju osnovice za obračunavanje PDV za uvoz dobara u tu osnovicu uračunao i troškove prevoza nastale do prvog odredišta u Republici Srbiji. Eventualno obaveštenje dobijeno od uvoznika da nadležni carinski organ u osnovicu za obračunavanje PDV za uvoz dobara nije uračunao i troškove prevoza nastale do prvog odredišta u Republici Srbiji nema uticaj na poreski tretman predmetne usluge prevoza.

Napominjemo, zaostvarivanjenavedenogporeskogoslobođenja obveznik PDV – prevoznik nije dužan da poseduje jedinstvenu carinsku ispravu (JCI), koju izdaje nadležni carinski organ.

***

 Odredbom člana 3. Zakona propisano je da su predmet oporezivanja PDV isporuka dobara i pružanje usluga (u daljem tekstu: promet dobara i usluga) koje poreski obveznik izvrši u Republici uz napadu, u okviru obavljanja delatnosti, kao i uvoz dobara u Republiku.

Promet usluga, u smislu ovog zakona, su svi poslovi i radnje u okviru obavljanja delatnosti koji nisu promet dobara iz člana 4. ovog zakona (član 5. stav 1. Zakona).

Prema članu 19. stav 1. Zakona, osnovica kod uvoza dobara je vrednost uvezenog dobra utvrđena po carinskim propisima.

Saglasno stavu 2. istog člana Zakona, u osnovicu iz stava  1. ovog člana uračunava se i:

1) akciza, carina i druge uvozne dažbine, kao i ostali javni prihodi, osim PDV;

2) svi sporedni troškovi koji su nastali do prvog odredišta u Republici.

 

Prvim odredištem, u smislu stava 2. tačka 2) člana 19. Zakona, smatra se mesto koje je naznačeno u otpremnici ili drugom prevoznom dokumentu, a ako nije naznačeno, mesto prvog pretovara dobara u Republici (član 19. stav 3. Zakona).

Odredbom člana 24. stav 1. tačka 1) Zakona propisano je da se PDV ne plaća na prevozne i ostale usluge, koje su povezane sa uvozom dobara, ako je vrednost tih usluga sadržana u osnovici iz člana 19. stav 2. ovog zakona.

U skladu sa članom 2. stav 1. Pravilnika o poreskim oslobođenjima, poresko oslobođenje iz člana 24. stav 1. tačka 1) Zakona za prevozne i ostale usluge koje su povezane sa uvozom dobara, a koje se smatraju sporednim troškovima iz člana 19. stav 2. tačka 2) Zakona, obveznik može da ostvari uz posedovanje dokaza da je vrednost tih usluga sadržana u osnovici za obračunavanje PDV pri uvozu dobara.

Dokazima iz stava 1. ovog člana za prevozne usluge koje su povezane sa uvozom dobara, u skladu sa stavom 2. istog člana pravilnika o poreskim oslobođenjima, smatraju se:

1) dokument o izvršenoj usluzi prevoza (CMR, CIM, manifest i dr.);

2) račun ili drugi dokument koji služi kao račun, izdat u skladu sa Zakonom.

 

Prema stavu 4. člana 2. Pravilnika o poreskim oslobođenjima, uslugom prevoza koja je povezana sa uvozom dobara iz člana 24. stav 1. tačka 1) Zakona, a koja se pruža:

1) poreskom obvezniku u smislu člana 12. Zakona, smatra se usluga prevoza dobara koja se vrši na relaciji od mesta prvog utovara van Republike Srbije do prvog odredišta u Republici Srbiji iz člana 19. stav 3. Zakona, nezavisno od toga da li prevoz dobara vrši jedno ili više lica;

2) licu koje nije poreski obveznik u smislu člana 12. Zakona, smatra se usluga prevoza dobara od državne granice do prvog odredišta u Republici Srbiji iz člana 19. stav 3. Zakona.

U računu koji se izdaje za uslugu prevoza dobara iz stava 4. tačka 1) ovog člana iskazuje se podatak o ukupnom iznosu naknade za uslugu prevoza, dok se za uslugu prevoza dobara iz stava 4. tačka 2) ovog člana posebno iskazuje podatak o iznosu naknade za prevoz izvršen van Republike Srbije i iznosu naknade za prevoz izvršen na teritoriji Republike Srbije (član 2. stava 5. Pravilnika o poreskim oslobođenjima).

Licem koje vrši usluge prevoza dobara, u smislu ovog pravilnika, smatra se lice koje faktički vrši prevoz dobara, kao i svako drugo lice koje se obavezalo da će izvršiti prevoz dobara (član 2. stav 6. Pravilnika o poreskim oslobođenjima).”

Mišljenje Ministarstva br. 430-00-112/2019-04 od 11.4.2019. god. (izvor : sajt MF http://www.mfin.gov.rs)